Canine parvovirus’un etken olduğu ve akut miyokarditis ve hemorajik enteritis ile seyreden bir hastalıktır. Etken virus dışkıyla saçılmaktadır. Etken bir çok dezenfektana dirençlidir. Sodyum hipoklorid(çamaşır suyu) dezenfeksiyonda etkili olabilmektedir. Etken inhalasyon ve sindirim yoluyla bulaşabilmektedir. Virusun bulaşabilmesi için hayvanların dışkıyla teması şart değildir. Taşıyıcı olarak hayvan sahiplerinin kontamine ayakkabıları, elbiseleri de rol oynamaktadır. Etkene karşı aşılar bulunsa da hastalık oluşma riski vardır. Fakat aşısız hayvanlar aşılı olanlara oranla daha büyük risk altındadır. Büyük risk altındaki hayvanlar iki aylığa kadar olan hayvanlardır. Hastalık bu hayvanlarda çok hızlı seyreder ve sonuçları ölümcül olabilmektedir. Yavru hayvanlarda riskli olan faktör büyüme dönemindeki yavruların hücrelerinin çok sayıda bölünmeye uğramasıdır. Zira virus replike olabilmek için konakçının replike olmasına ihtiyaç duyar. Hastalardaki ilk klinik semptomlar kusma,ishal,anoreksidir. Sekiz haftalıktan küçük hayvanlarda myokardite bağlı ani ölümler gözlenebilir. Hastalığı atlatan hayvanlar bağışık kalırlar. Hastalarda dehidrasyona karşı sıvı sağaltımları yapılır, vücut mineral düzeyine bakılarak uygun mineral takviyeleri yapılmalıdır. Hemorajinin şiddetine bağlı olarak gerekli görüldüğü takdirde kan transfuzyonları yapılabilir. Kusmaları önlemek için antiemetikler uygulanmaktadır. Ayrıca hastada oluşabilecek sekunder bakteriyel enfeksiyonlara karşı antibiyoterapiler uygulanabilmektedir. Hastanın genel direncini yüksek seviyede tutmak amaçlı paranteral beslemeler ve oral yolla beslemek önem teşkil etmektedir. Hastalığın prognozunun nasıl olacağı tedavinin üç ve dördüncü günlerinde belli olmaktadır. Enterit formunu atlatan hastalar miyokardit yönünden uzun dönem gözlem altında tutulmalıdır.